KURAN’I KERİM

Beled suresi :

﴾12﴿ O çetin,sarp yol nedir, bilir misin?

﴾13﴿ Köle âzat etmektir.

﴾14-16﴿ Veya bir kıtlık gününde yakını olan bir yetimi yahut aç açık bir yoksulu ­doyurmaktır.

﴾17﴿ Sonra iman edip birbirlerine sabrı tavsiye edenlerden ve acımayı öğütleyenlerden olmaktır.

﴾18﴿ İşte bunlar hakkın ve erdemin yanında olanlardır.

Allah, "bir kişiyi özgürlüğe kavuşturun" diyorsa, bu sadece bir insanın veya bir toplumun elinde köle olanlardan bahsetmez. "Orta çağa veya daha gerilere, Mekke'ye, Eski Yunan'a vs. gidin de özgürleştirecek köle bulun ve özgür bırakın!" demek istemez.

Bir insanı yoksulluktan azat etmek, bir yetimi hüzünden kurtarmak, bir ihtiyaç sahibini ihtiyacının baskısından kurtarmak, bir çocuğun hasta bir azasını tedavi ettirerek onu yatalak durumun tutsaklığından kurtarmak da Allah'ın bu emrine tekabül eder.

"Akabe" yani zor yokuş budur. Hatta bugünün zor yokuşu bunlar ve bunlar gibi iyiliklerdir. Zira insanın özgürlüğünü sadece klasik anlamda kölelik kısıtlamaz; insan, borcuna tutsak olur, insan açlığa tutsak olur, insan siyasete ,cemaatlere, ihtiraslara,dinsel,töresel taasuplara tutsak olur, insan bir şeyden yoksun kalır da, o eksikliğe esir olur.

İnsanın bir azası eksik olur, aksak olur, hasta olur,annesi babası ölmüş olur,geçinecek imkanlara sahip olamayabilir, adalet gerektiği durumlarda adaletsizliğe uğrayabilir,...kısaca insan hakkı olan bişeyden mahrum bırakılırsa o yetim sayılır.

Biz bu dünyaya iyilik için geldik. Bizim namazlarımız, oruçlarımız, ibadetlerimiz; iyilik motivasyonu, zor yokuşları tırmanmak için topladığımız enerji kaynaklarıdır. Her zaman, her daim, her yerde, her an iyilik üretmeye çalışmalıyız.

Namazlarımız ve diğer ibadetlerimiz bizleri iyi birer insan yapmalı. İbadetin hazzını ancak o zaman hissederiz. Biz dinimizle iyi insanlar olursak, dinimiz bize iyi insan olmanın motivasyonu olursa, bizim Müslüman olmuşluğumuzdan yetimler, mahrumlar, diğer canlılar, herhangi bir eksiğine veya engeline esir olmuş insanlar faydalanırsa dünyaya da örnek olmuş oluruz. İşte tam da bu, Allah'ın bizden istedikleridir.

Bizler zor yokuşlara, yoksullara, yetimlere,eksiklerinin kendilerini tutsak edenlere, engelinin kendisini zorda bırakanlara, koşup oynamaktan mahrum olan çocuklara derman olmalı, onların elinden tutmalıyız.

Bizler bunun için gayret edersek Allah bize güzel kapılar açar.

İnsanları borçlarından özgür bırakmayı, aç insanları açlıktan azat etmeyi, hüzne duçar olmuş çocukların yüzünü güldürmeyi, yatağa mahkûm olanları ayağa kaldırmayı, kısaca kim hangi eksiğinin, aksağının, mahrumiyetinin kölesiyse ondan kurtarmayı denemeliyiz.

Sizlerden ricam; öncelikle etrafınıza bakın. Kim neyin yetimiyse, kim neyin esiriyse, kim hangi eksikliğinin, aksaklığının, yoksunluğunun tutsağıysa ondan kurtarmak için el atın. Bencil bir çağda, zevk perestleliğin zirve yaptığı bir çağda başkalarını düşünmek, başkalarına el uzatmak, onlarla empati yapmak en çok müminlere yakışır ve bunu yapabilen müminler en değerli müminlerdir.

İnanıyorum ki; bizler iyilik üretirsek, Müslüman olmuşluğumuz birbirimize ve diğer insanlara hayır olursa, aktif iyiler olursak, zor yokuşlara talip olursak, dinimizin ruhunda var olan ve asıl yaradılış sebebimiz olan iyilik açığa çıkarsa, mutlu insanlar ve mutlu toplumlar oluruz. Allah muttakileri; "kendileri ihtiyaçlı olduğu halde başkalarının ihtiyacını giderenler" diye tanımlar. Bu, üzerinde çok durulması ve düşünülmesi gereken bir ayettir. Belki de bizim eksikliğimiz, yoksulluğumuz, mahrumiyetimiz, başkalarına yardım edince geçecektir. Allah böyle diyorsa, böyledir. Allah, veren elin, kardeşlerini düşünen yüreğin istediğini hiçbir zaman boş çevirmez.

Yanı başımızda mahrumlar, yetimler, herhangi bir mahrumiyetin, eksikliğin, aksaklığın, yoksunluğun kölesi olmuşlar varsa ve biz hala duyarsız kalıyorsak, ne namazımız, ne orucumuz, ne haccımız, ne de Müslümanlığımız bize hayır olacaktır. Allah, böyle bir insan ve toplum tipi, dindar tipi istemez. Allah bizden iyi insanlar olmamızı, üretip paylaşmamızı ister. Allah bizden kullarını sevmemizi ve sevindirmemizi ister.

Müslüman olmuşluğumuz birbirimize, insanlığa ve tüm varlığa hayır olmalı. Yürekten taşıp, başkalarına hayır olmayan bir imanın Allah katında bir değeri olmaz, olamaz.

Bizler, en kaliteli insanlar olmak için Müslümanız. Bunun için sadece maddi destek değil, sadece para değil, sadece el emeği değil; yüzümüzden, bakışımızdan, yürüyüşümüzden, sözlerimizden, düşüncelerimizden, yüreğimizden, gölgelerimizden iyilik çağlamalı!

Bir yerden geçtiğimizde, "buradan bir Müslüman geçmiş!" dedirtmeliyiz. Bastığımız yerler, uğradığımız şehirler, durduğumuz duraklar, dokunduğumuz nesneler, gördüğümüz yüzler; "bana bir Müslüman uğradı, bende bir Müslüman eğleşti, bana bir Müslüman gözü baktı, bana bir Müslüman dokundu!" demeli. Bu saydıklarım hümanizmin, romantizmin, batının, şunun bunun malı değil; bizzat Müslümanın Kur'an'da yazan ve kendisine emredilen erdemidir. Yani insanlığın mülküdür.

Son söz: Dinimizin bize emrettiği gibi nitelikli, çalışkan, duyarlı, şahsiyetli, donanımlı, bağımsız, özgür, iyilik merkezi, iyiliğin adresi, iyiliğin kendisi olalım. Şu gezegen, şu zaman, şu yıldızlar, şu gökyüzü, şu toprak, şu çağ, "bizim üstümüzde, bizim altımızda, bizim şahitliğimizde adam gibi adamlar, kadın gibi kadınlar, Müslüman gibi Müslümanlar yaşadı!" desinler.

İnsanlık; "biz onlarla aynı güneşin altındaydık" desin ve bundan dolayı bahtiyar olsunlar. Varlığımız tüm varlığa hayır olsun.vesselam.